De auto staat 1 dag later als gepland, volgepakt voor de deur. We zouden nu in het Spaanse bed moeten liggen, maar we hebben wat extra tijd genomen.
Er waren een paar tijdrovende obstakels die eerst genomen moeten worden. Ja, ja, ook ons blog krijgt een dosis ” ik vertrek” taferelen.
De oorzaak: wasmachine, kasten en de kluis. De muur op de slaapkamer werd gevuld met een kastenwand. Lang leve Marktplaats. In een last-minute actie heb ik deze verkocht. Nadat ze opgehaald waren, bleek er een scheur in de muur te zitten, die door een vakman gerepareerd moet worden. Geregeld, dus we konden gaan. Bij de laatste wasjes, is de wasmachine overleden. Ook hier moesten we vanaf. Geregeld, we konden weer gaan. Nog snel een afspraak gemaakt met iemand, die graag mijn magnetronkast wilde hebben. Toen deze opgehaald was, wisten we weer, dat we bij onze laatste schilderbeurt niet genoeg verf hadden om de hele keuken te sausen….. Juist… Niet representatief om zo je huis te verkopen, dus hop naar de Praxis, verf en rollers halen, sausen en we zouden nog steeds gaan. De vriezer was leeg, koelkast leeg, nog even snel de kluis pakken. Bram tilt de kluis van zij plek en schuift met zijn buik over het tandwiel en verandert de cijfercode. De pesos voor de stukadoor en de heenreis zaten erin en de code lag altijd in het leeggepakte lade of ergens in een back-up van de pc. Na flink zoeken heeft Bram hem weer gevonden, maar we kwamen wel tot de conclusie, dat dit misschien niet echt een goed voorteken was om te gaan reizen.
Vandaag hebben we het huis spik en span gemaakt en zijn we gestart met de inburgeringscursus… Manana, manana….. Bram doet boven een tukje en ik tik nog een keer mijn laatste tikje.
Nog 2 uurtjes en dan gaan we echt naar Casa Amamos in Vinaros.
Anja & Bram
Bram & Anja - over de grens 